لاپاروسکوپی
لاپاروسکوپی یک روش جراحی تشخیصی و هم‌زمان درمانی است که برای تشخیص و درمان مشکلاتی همچون کیست، فیبروئید و عفونت‌های دستگاه تناسلی زنان و بیماری‌های دستگاه گوارشی استفاده می‌شود. همچنین از طریق لولهی لاپاروسکوپ می‌توان نمونه‌ای از بافت را جدا کرد و موردبررسی قرارداد. در لاپاراسکوپی به جای یک برش بزرگ و باز‌کردن کامل شکم، از چند برش کوچک استفاده می‌شود، به‌همین علت به عمل‌جراحی که با لاپاراسکوپ انجام می‌شوند، کم‌تهاجمی گفته می‌شود.
عمل لاپاراسکوپی بین ۱ تا ۲ ساعت، تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. این یک عمل سرپایی است و بیمار بعد از عمل به خانه برمی‌گردد. جراح یک تا چهار برش به طول کمتر از ۳ سانتی‌متر در شکم ایجاد می‌کند. ابتدا یک لولهی نازک به نام کانولا وارد ناحیه شکم می‌شود و شکم با گاز قابل جذب (معمولاً دی‌اکسیدکربن) متورم می‌شود تا دستگاه‌های داخلی بدن راحت‌تر دیده شوند. سپس لاپاروسکوپ و ابزار جراحی وارد محوطه شکم می‌شود. لاپاروسکوپ یک لوله بلند و نازک با نور زیاد و دوربین با وضوح بالا در قسمت جلویی است که دوربین آن تصاویری از اجزای داخل شکم روی مانیتور نمایش می‌دهد و جراح می تواند اجزای داخل شکمی را در لحظه مشاهده نماید. پس از پایان کار ابزارها از بدن خارج می‌شوند، گاز تخلیه شده و برش‌ها با بخیه یا چسب جراحی بسته می‌شوند.
تا چند روز پس از لاپاراسکوپی درد در ناحیه عمل احساس می‌شود. برای کاهش درد از مسکن استفاده می‌شود. احساس درد شانه و نفخ پس از عمل معمولا حاصل گاز دی اکسید کربن است که ظرف چند روز این ناراحتی باید برطرف شود. بیمار می تواند تمام فعالیت‌های طبیعی را یک هفته پس از عمل از سر بگیرد.
